prolog

Eve
jesteś moim światełkiem

_________________
      - A co powiesz o tamtym?      
      Eve przechyliła się nad barem, celując palcem w okaz stojący najdalej od nas. Nawet na niego nie spojrzałam.
     - Ile razy mam ci powtarzać, do jasnej cholery, że przychodzę tu tylko by coś wypić i pośpiewać - powtórzyłam cierpliwie, choć tak naprawdę moja cierpliwość dawno się wyczerpała. Nawet Salazar nie mógł mi już pomóc.
      W sali było ciemno. Woń spoconych, podnieconych ciał, wyginających się pod sceną wypełniała całą przestrzeń. Kieliszki drżały na stoliku od ogłuszającego brzmienia muzyki. Przyjrzałam się zawartości swojej szklanki i doszłam do smutnego wniosku, że jest zdecydowanie skromniejsza niż dwadzieścia minut temu. Papierosowy dym sąsiednich chłopaków przysłaniał mi widoczność, która i tak mało mnie interesowała.
      - Po co my tu tak naprawdę przychodzimy?
      - Eve, pytasz o to po dwóch latach siedzenia tutaj? - Omal nie wybuchnęłam śmiechem.
      - Najwidoczniej - warknęła.
       Spoważniałam.
      - Dopij drinka i idź potańczyć - poleciłam. Przesunęłam w jej stronę niebieski napój. Patrzyła na mnie mętnymi, zielonymi oczyma. Za wszelką cenę starałam się nie wpadać w panikę na widok przyjaciółki, która jakiś czas temu nie potrafiła wystawić nosa poza bibliotekę. Czas, w którym dojrzała z daleka od mojego wzroku, dawno wymknął mi się spomiędzy palców. - Będę tu na ciebie czekać - dodałam mało przekonująco.
      - Nie ruszaj się ani na krok - pożegnała się, dopijając alkohol. Patrzyłam za nią, jak krzywym krokiem wpada w tłum ludzkiej masy, podskakującej równomiernie i śpiewającej treści, której tak naprawdę sami nie rozumieli.
       Powietrze na zewnątrz było chłodne i rześkie. Głowa pulsowała mi bólem, nie potrafiąc przyzwyczaić się do nagłej ciszy i gwałtownego spokoju. Oparłam się o kamienną ścianę budynku i odetchnęłam głęboko. Najbliżej znajdująca się ciemnoszara chmura przepłynęła łagodnie i zza niej wyłonił się z godnością piękny, okrągły, lśniący srebrem księżyc.
      Przymknęłam powieki. Trzeci września. Pełnia.